In mijn boek ‘Mijn ontdekking van het Hogeland’ staat een tekening die ik gemaakt heb in november 2017. Ik moest er vandaag aan denken, want ik herkende de kleuren van de nazomer. ‘De kleuren worden zachter’ heet de tekening. Inderdaad zijn het heel zachte kleuren, maar wel donkere tinten: olijfgroen en paarsig bruin. Ik ben nog steeds gewend aan een vurige herfst in de tuinen van de stad, maar hier is het heel anders. Hier is het zoals de natuur echt is: heel langzaam wordt alles lichter van toon.
Ik was vandaag op de fiets gestapt voor een tekening van de plek waar ik mijn eerste Warffum-schets heb gemaakt. Dat is aan de Onderdendamsterweg bij een parkeerhaven die daar is, dit voor de kenners. Ik hoopte op een fraai zicht op het stromende water van de Warffumer Maar. Het riet was alleen zo hoog dat ik er een stuk weg bij moest nemen om afstand te krijgen. Dus werd het de asfaltweg op de voorgrond.
Dit is mijn dorp. Ik ben er trots op. Met een kerk op de wierde en veel mooie bomen. En een station met een geweldig uitzicht op de omliggende akkers. Nu ik weet wat ik allemaal zie, teken ik anders. Omdat ik houd van de dingen die ik herken. De huizen van het wijkje de Pollen, de hoge populier bij het station, de vlag van de camping, het mooie bruggetje, en de leuke hemelsblauwe trein. Het tekenen duurde maar een half uurtje, maar ik heb genoten.