Ik had een afspraak in Uithuizen. Vrij laat op de ochtend, en dus ging ik vroeg met de fiets op pad om de hele ochtend tijd te hebben om te schetsen: bijvoorbeeld de voorbereidingen voor de Paardendag vandaag. Maar die voorbereidingen bleken te bestaan uit het keihard zetten van de radio en dan gaan zitten wachten. Geen paard te zien.
Vlak naast het concoursveld is een hertenkamp, en de herten lagen toevallig vrij dicht bij het hek. Dus werden het herten. Maar ja, hoe gaat dat met herten; op een gegeven moment staan ze op en lopen massaal weg, genoeg van die kijkende ogen. Zonder even te melden ook. Je staat nog gedeeltelijk uit je hoofd een oor te tekenen, en als je opkijkt is het hele beest een paar meter verder.
OK. We hebben nog een troef: de Menkemaborg, vlakbij, dus op naar de tuinen. Tuinen zonder al te veel bankjes alleen, dus heb ik het best mogelijke bankje gekozen, en dan ben je afhankelijk van wat de tuinarchitect wil dat je ziet. Nou, dat was duidelijk. Langzamerhand verdwijnen de hertjes in een landschap van kegels, bollen en vlakken. En nou maar hopen dat ze het netjes houden.