Er was veel regen voorspeld, dus ik ging op weg naar het Openluchtmuseum, waar je wonder boven wonder ook binnen kunt schetsen. Maar poes Pluma zag me weggaan, en huppelde vrolijk achter me aan. ‘Ik ga niet wandelen’ zei ik nog, maar dat verstond ze natuurlijk niet. In poezentaal verstaat ze waarschijnlijk: ‘Gezellig, we gaan wandelen’. Dezelfde intonatie, maar een andere betekenis.
Dus zit ik nu met een poes. Om die nou mee te nemen in het museum gaat ook wat ver. Buitenom dan? En bij het Spijslokaal tekenen? Geen optie, dus ik moet me maar aanpassen. De zon schijnt eigenlijk best prettig, dus ik besluit op het muurtje van de kerktuin te gaan zitten, waar de hele stoep vol ligt met verse kastanjes. Zo veel heeft er in jaren niet gelegen. Pluma meteen naast me. ‘Gaan we doen? Beetje spelen met kastanjes?’
Nou, een geweldig uitzicht hier zeg: twee afvalcontainers, allemaal auto’s, iemand op het dak van de buurvrouw bezig, de drukkerij die net gesloten is en de boel helemaal leeg heeft gemaakt….en ik besloot juist dat allemaal te tekenen. Al die activiteit, al die veranderingen, leuk om te zien. Vandaag komt de nieuwe bewoner van het pand van de drukkerij: welkom!