Ik was zomaar een eindje aan het fietsen op zoek naar een huis om te tekenen. Langs de haven van Warffum. Opeens viel ik op het schitterende dak van dit huis. De zon scheen helder en de pannen glinsterden een beetje met een warme rode kleur. Natuurlijk is zo’n wit huis altijd prachtig.
De buurvrouw heeft het beddengoed buiten gehangen. Dat teken ik want het geeft aan wat een heerlijk weer het is. En ook zie je hierdoor dat de helling van de wierde hier begint, waardoor haar huis een stuk hoger staat.
Ik word aan alle kanten bespied als ik tegen het hek aan de overkant sta te leunen. ‘Zou het iemand van de gemeente zijn? Wat schrijft ze op?’, hoor ik ze denken. ‘O nee, het is die tekenares uit de Hoofdstraat, van die etalage’. Gelukkig kent het halve dorp me, dus ik hoef geen toestemming meer te vragen.