Vrienden van ons hebben twee jonge poesjes, dus ik ga op kraambezoek met mijn schetsboekje.
Ik laat mijn mand staan bij de snel dichtgetrokken deur van de huiskamer en gooi mijn imitatie bontjas er overheen. De twee katjes zitten verspreid door de kamer toe te kijken. Een zit suffig op de rugleuning van de bank en de ander kijkt me van onder de tafel aan. Vanmorgen hebben ze ontdekt hoe ze de leeslamp aan kunnen doen. Altijd handig voor de roman over muizen vanavond. Ze zijn nog niet knuffelbaar, maar dat had ik ook niet verwacht.
Ik krijg toestemming om ze te schetsen en nestel me in een grote draaistoel. Dan vallen ze aan op mijn rieten tas. Die valt al snel om en blijft daardoor half open staan met de slungelige leren hengsels over de grond. En laat dat nou het ultieme speelparadijs zijn. De ene kat erin en de ander er bovenop, of alle twee erin, of alle twee eronder, alle variaties hebben we gezien.
Maar ook de wollige bruine jas bleek een geweldig speeleiland te zijn. Een er op en de ander aanvallend, waardoor het hele spul over de vloer schuift. Of een in de tas en de ander op de jas ervoor, of allebei koprollend over de jas.
Heerlijk. Ik geniet er zo van dat schetsen tegelijk moeilijk is. Ik heb wat houdingen geprobeerd, maar ik had veel kleiner moeten werken, zodat mijn papier niet zo snel vol zou zijn. Thuis ingekleurd en vooral details van de mand toegevoegd. Het geheel ziet er wel zo uit als het was, een bewegende kluwen van nepbont, riet en vachten, waarbij je nooit goed weet wat wàt is.