Het is prachtig weer, warm met een stralend blauwe lucht. Dus ga ik eerst maar eens een stuk fietsen richting Usquert. Nu is dat op het Hogeland iets waar ik al vaker in getuind ben. Je denkt ‘lekker een stuk fietsen’, maar buiten het dorp wordt dat ‘lekker’: vechten tegen een behoorlijk stevige tegenwind. Het weer en die wind passen niet bij elkaar.
Aan de Wadwerderweg zie ik een pad naast een boerderij met de schaduwen van de laanbomen op de weg. Ze liggen als zwarte grafische vormen in een mooi patroon op de weg. Lijkt me een prachtig onderwerp, maar om dat te kunnen tekenen moet ik midden op de oprit gaan zitten met mijn gele stoeltje. Op de oprit van een grote boer: er zijn grenzen. Maar de toon is gezet: het gaat om schaduwen vandaag. Het prachtige voorjaarszonnetje in combinatie met nog kale bomen. Deze monumentale bruine beuk is een klassiek voorbeeld daarvan. Maar wel erg ingewikkeld.
Ik heb eerst eens een hele tijd zitten denken hoe ik dat zou aanpakken. Als ik het ‘in lijn’ doe, wordt het erg onoverzichtelijk met al die lijnen. Thuis met aquarel? Lijkt me niet handig. ‘In toon’ dan? Meteen met het goede kleurpotlood? Dat lijkt me een slim idee. De vorm van de takken met een donkere versie van dat potlood en de slagschaduwen met grijs potlood er overheen.
Dan nog, het blijft een intensieve klus. Afgewisseld met gezellige gesprekjes met bekenden die langs komen. Uiteindelijk vind ik de sfeer precies goed: zonnige voorjaarsdag met nog kale bomen.