Heel koud (2 graden) en een klein windje. Miezerig, grijs en saai.
Bomen dan maar? Ik was al op weg naar de abelen toen ik dacht aan de ijzige kou op de plek waar ik wilde gaan zitten. ‘Zeg, het hóeft niet, hè?’ dacht ik.
Een iets beschutter plek in het Warffumer Bos mag ook, dus ik keerde om. En vlak voordat het fietspad het bos in gaat is er aan de linkerkant naast het spoor een vierkante vijver: het oude zwembad. Het zat er stampvol met meerkoeten. Omdat ik vanmorgen een les ‘Vogels tekenen’ had gegeven, kreeg ik wel zin in een studie vogels schetsen.
Net toen ik alles uitgestald had en op mijn gele stoeltje zat, kwamen er twee knobbelzwanen langs glijden. Zoooo mooi, achter de gele rietstengels. Maar ik durfde mijn schetsboek niet te pakken uit angst dat ze zouden schrikken. Eén schets is nog uit mijn hoofd gelukt toen ze alweer wegzwommen, en die zwaan staat nu met zijn lijf tegen de kerk aan. Veel te groot natuurlijk. Maar zo gaat dat met snelle schetsen. Er zit ook een meerkoet op de spoorrails.
En ik heb weer wat geleerd: de krakeend. Een heel mooi grijs eendje. (Thuis opgezocht). Eleganter dan een wilde eend en met een smallere snavel. En er was een meerkoet die iedereen aanviel en heel hard ‘kiiiep’ riep. En ik heb geprobeerd te schetsen hoe een meerkoet het water induikt. Zo soepel.