Dit is voorlopig de laatste blog die ik maak. Ik houd er een tijdje mee op. Misschien wel helemaal, of misschien krijg ik later weer de geest, het zou zomaar kunnen.
Vanaf december 2015 heb ik wekelijks een verslag gemaakt van een plek waar ik geschetst en geschreven heb. Voor mij is er geen hiërarchie tussen schrijven en schetsen, het zou naadloos in elkaar over moeten gaan. Daarom vind ik zo’n blog een heerlijke kunstvorm.
In mijn andere werk (manuscripten) ben ik ook voortdurend bezig met de relatie tussen tekst en beelden. Hoe ga ik om met de letters, met de betekenis, en hoe laat ik de beelden voor zich spreken, wat is de positie van de tekst tussen en om het beeld, dat zijn mijn dagelijkse uitdagingen.
Om op het blog terug te komen: als ik er een beetje doorheen scroll zie ik heel fijne momenten terug. Ik weet nog hoe het was, hoe het voelde, wat ik zag en hoorde, hoe warm het was of hoe koud. Het geeft me een gevoel van rust en totale tevredenheid (zie bijvoorbeeld 16 augustus 2016).
Verder is het interessant dat de hele verhuizing van Amersfoort naar Groningen er ook in voorkomt, inclusief het aanleggen van de nieuwe tuin, de ontdekking van Groningen, de sfeer in de kerktuin, en het prachtige dorp Warffum.
Vaak richt ik me tot de lezer met tips voor het tekenen van dat bepaalde onderwerp. Lesgeven is mijn grote passie. Of schrijven, en ik besef dat dit eigenlijk hetzelfde is. Ik schrijf terwijl ik lesgeef.
Blader eens in de oude blogs, ze zijn afwisselend en interessant.