Allemaal wintergroen dus. Zo ziet dat er in de tuin uit, en zeg nou zelf, dat is toch heel wat anders dan het het eerste jaar was? Ik ben in de computer de foto’s per jaar aan het ordenen per tuinvak en dan zie je achter elkaar de tuin groter en voller worden. Van een vrijwel kale tuin naar zo’n wintergroene rust. De drie betonnen randen lagen er al toen we het huis kochten en ik heb ze bewust laten liggen omdat beton zo mooi begroeid raakt met mos. Maar ja, ook met onkruiden als brunel.
In de verte zie je de hoge bomen naast de begraafplaats. En die zijn nog helemaal kaal. Net als de Cotinus en mijn rozen. Maar in gedachten zie ik alles bloeien. Trouwens, bij de buurman zie ik een boom knalroze bloeien. Zou dat een amandel zijn?
Aan het einde van het pad ligt de offersteen. Die heb ik meegenomen uit Amersfoort omdat mijn kinderen daar de poes op offerden voor een of andere godheid. Poes Siepie ging er altijd uit zichzelf op zitten, suïcidaal denk ik.