En toen viel ik door de mand, want op 24 juni hingen deze vlaggetjes er nog niet. Morgen begint Op Roakeldais en het is nu 28 juni. En gisteren is het dorp versierd. Ik had dus een weekje gemist en nu pas ingehaald.

Elk jaar komen tientallen folkloristische dansgroepen naar Warffum. Ze logeren bij bewoners in het dorp en omgeving, en er zijn verschillende voorstellingen in een ooit speciaal gebouwde, enorme hal: de Roakeldaishal. De dansers komen dit jaar o.a. uit Kroatië, Oezbekistan, Nieuw Zeeland, Peru en Colombia. Enthousiaste jonge mensen die niet moe lijken te worden. En de prachtige kostuums vind ik erg inspirerend.

Deze hoek van de Schoolstraat en de Hoofdstraat, een aantal meters van ons huis, is een geliefde plek tijdens de parade. Alle groepen presenteren zich in een lange stoet en dansen op de hoek van de straat uitgebreid en langdurig. Ik wil dit jaar proberen weer schetsen te maken tijdens het dansen.

Het is nu al warm, en het is pas half 11. In het dorp is de start van de grote quilttentoonstelling, waar ik even geweest ben. Een prachtig evenement, dat hier toch zomaar plaatsvindt. Ik hoor Engels, Duits, Italiaans; het is overal gezellig.

Dan even op weg naar een mooi huisje. Ik vind een prachtplekje onder de grote suikeresdoorns aan de Oosterstraat, vlakbij het gezondheidscentrum. Aan de overkant van de vrij smalle weg is dit prachtpandje. Het is een beetje erg dichtbij, maar ik probeer het te verkleinen. Het huisje is onderdeel van het ‘Openluchtmuseum Het Hoogeland’, en wordt geloof ik gewoon bewoond.

Het allerleukste is het eindeloze witte houten hek langs de weg. Je kunt natuurlijk al die paaltjes tekenen en uitsparen, die neiging had ik in eerste instantie ook. Maar als ik mijn aquarelpenseel in een mooi groen kleurtje doop, kan ik ook verticale streepjes zetten. Tien keer sneller, en speelser, vind ik.

‘TE KOOP’, zegt het bord bij de voordeur, en je zou op slag verliefd worden op zo’n huis. En al helemaal op de plek: aan de haven met een vrij uitzicht op het water en op Villa Welgelegen. Vlakbij het station. Een moordplek.

Ik ben aan de overkant van het water gaan tekenen, want vlak aan de weg was veel te dichtbij. En nog is de schets veel te groot geworden voor mijn vakje, puur uit enthousiasme. Ik had trouwens niet van tevoren een vakje getekend, en dan gaat het helemaal verkeerd bij mij.

Maar mooi is het. Met weer zo’n zelfde rood dak. En jonge meerkoetjes in het water; ook met een rood dak.

Ik was zomaar een eindje aan het fietsen op zoek naar een huis om te tekenen. Langs de haven van Warffum. Opeens viel ik op het schitterende dak van dit huis. De zon scheen helder en de pannen glinsterden een beetje met een warme rode kleur. Natuurlijk is zo’n wit huis altijd prachtig.

De buurvrouw heeft het beddengoed buiten gehangen. Dat teken ik want het geeft aan wat een heerlijk weer het is. En ook zie je hierdoor dat de helling van de wierde hier begint, waardoor haar huis een stuk hoger staat.

Ik word aan alle kanten bespied als ik tegen het hek aan de overkant sta te leunen. ‘Zou het iemand van de gemeente zijn? Wat schrijft ze op?’, hoor ik ze denken. ‘O nee, het is die tekenares uit de Hoofdstraat, van die etalage’. Gelukkig kent het halve dorp me, dus ik hoef geen toestemming meer te vragen.

De laatste boerderij richting Usquert aan de linkerkant van het dorp. Het lijkt een simpele gevel en makkelijk, dat was het eigenlijk ook wel, zo frontaal. Maar er is iets fout gegaan in het kleuren. Ik denk dat de muur niet zo zwaar bruin was als dit, meer zalmbruin zoals zo vaak denk ik. Maar ik heb geen foto gemaakt en het kwaad is al geschied.

Wat me opviel was het prachtige gemaaide gras en de border met felle rode tulpjes, leuk. Veel mooi strak geschoren hagen en veel bomen en struiken. Vooral de prachtige esdoorn tegen een net uitlopende bruine beuk is fantastisch. In de verte komen de andere bomen alleen wat in een groen waas, dat duurt dus nog even.

Al heb ik de laatste jaren het idee dat de lente steeds korter wordt. Ligt dat nou aan mijn leeftijd of is het een gevolg van de opwarming? Zoals de lente in Portugal ook altijd in een week voorbij is. Het zou erg jammer zijn, want ik geniet altijd zo enorm van deze tijd.