Zo gek, vanmorgen was de heg nog steeds niet groen, terwijl er gisteren toch al drie groene blaadjes aan zaten. Zou iedereen dat hebben, dat ontzettende ongeduld in deze tijd van het jaar? Het schiet maar niet op, terwijl het juist heel hard opschiet. Misschien kijk ik gewoon te vaak….

Mijn bladerenhoek is mooi in de zon. Schaduwen van het licht door de mooie frisgroene bladeren van de Thranchystemon. Geen hommels, want hij bloeit (nog steeds) niet. Wat me wel opvalt, is het contrast met de witte stokken van de struik-klimop. Ik heb hem van de week weer eens rond gesnoeid zodat hij wat voller in z’n blad komt te zitten. Ik hoop dat het helpt. De grauwe abeel bij de achterburen staat weer te bloeien en de bijen zoemen in de lucht. Je ziet ze nauwelijks, maar de hele boom maakt geluid.

Gisteren werd ik overmoedig, want ik heb van alles gezaaid in de volle grond. Helemaal tegen alle regels, maar het is zulk mooi en warm weer dat ik er gewoon zin in had. Wel elke dag even sproeien nu.

En wéér staat alles vol met groene toefjes. Alleen heb ik het idee dat het dit jaar veel meer is. Kan goed kloppen, want meestal groeien planten.

Ik heb de Caryopterishoek veranderd. De Caryopteris is al lang dood, sterker nog, de tweede is ook dood. Dus kennelijk wil dat niet hier. Jammer, het is een intense blauwe kleur die ik graag in mijn tuin zou hebben. In Engeland zie je hele struiken, tegen warme muren aan, uitbundig bloeien. Maar inmiddels ben ik vijf jaar bezig en heb me voorgenomen om alleen nog dingen te planten die het doen. Variaties op de planten die ik nu heb, en stekken daarvan.

Dus wordt dit de varentuin. Er staat een prachtige grote koningsvaren die geweldig is en een schitterende herfstkleur heeft. Er staan Lysimachia’s die het heel goed doen. En nu heb ik voor het voorjaar de Scilla’s opgegraven en plukjes verspreid zodat het straks blauw wordt van de klokjes. Ook leuk. Als het allemaal maar bloeit.

Prachtig zonnig weer, maar ik ben aan het werk aan mijn boek. Alleen, de week is bijna afgelopen en ik moet nog een column.  En dat gaat niet. Ik kan me niet zomaar tussendoor concentreren op de tuin.

Overal hangen zwarte handdoeken te drogen. Die leg ik ’s nachts als een dekbedje over mijn plantenbaby’s omdat het elke nacht een paar graden vriest. Ook bij de buurvrouw, want ik heb haar Phloxen gedeeld, waardoor ze nu dubbel zo veel planten heeft. Leuk hè, tuinieren! Maar ja, dan moet ik ze wel beschermen, want ik ben verantwoordelijk. Ik moet zeggen, het is een ideale truc al zeg ik het zelf. Het is niet zo lelijk als stro, de handdoeken drogen vanzelf en het is duurzaam. Bovendien blijft er lucht tussen de bodem en de handdoek, wat alleen maar goed is voor de planten. En ’s morgens is de handdoek wit besuikerd, dus er is wel degelijk vorst.

De andere buurman heeft zijn schuurtje weggehaald, waardoor ik nu op allerlei andere bouwseltjes kijk. Daar komt bij dat mijn hekwerk en schutting volkomen kaal zijn, dus erg sprankelend is het allemaal niet. Nou ja, ik voel me toch al niet zo romantisch vandaag vanwege al die ellende in Oekraïne op tv.

Na weken van harde regen, storm en kou is het eindelijk iets langer dan een half uurtje droog. Dus ik doe een rondje door de tuin en probeer mijn handen op mijn rug te houden. Ik bedoel dat ik niet moet gaan trekken aan dode stengels en zo. Gewoon afblijven, en rustig wachten tot het zichzelf allemaal omhoog duwt. Alleen maar kijken wat er allemaal staat. Ik zie puntjes van Persicaria. Ik zie nieuwe bladeren van Hemerocallis. Ik zie tulpjes. Ik zie rozetjes van primula’s. Nou ja, en zo nog honderd dingen. Afblijven, Tru.

Ik zit dit jaar voor het eerst in mijn boshoekje, achterin de tuin, met uitzicht op ons huis en dat van de buren. Dat hoekje wordt straks een hommelparadijsje. Ik heb er van alles geplant wat hommels lekker vinden omdat het een warm, windstil plekje is. Diep weg in de tuin, op het laagste punt van de wierde op ons terrein. Met een leuk uitzicht op de omringende huizen die verspringen omdat ze op de helling staan. Ik heb het eerder getekend, maar ieder jaar treft het me weer hoe uniek en bijzonder dit eigenlijk is. De kerktoren en de grote kastanjeboom op de achtergrond.

Ik ben dan wel geen hommel, maar ook ik geniet hier van het uitzicht en de warmte in het vroege voorjaar. Vanmiddag zou het ongeveer 9 graden worden. Alles is klaar: er staat Tranchystemon, mijn fantastische vroege blauwe bloeier, een treurwilgje en twee soorten crocus. Tot vanmiddag jongens!

Ik ben bezig om de hele tuin te inventariseren. Ik ben nu vier jaar bezig en de tuin is veranderd van een vrolijk eenjarigenfeest in een serieuze stabiele vaste plantengemeenschap. Van stevige planten die bewezen hebben dat ze elk jaar terugkeren en niet steeds doodvriezen. Tussen die nu blijvend wordende basis staan bollen, knollen en zaaien tweejarigen zich uit. Het begin van een echte cottagetuin. Maar dat vergt overzicht en aandacht. Heel veel overzicht en heel veel aandacht. Dus ik werk elke twee vierkante meter tuin uit tot een handige plattegrond met inventarislijst.

In dit voorbeeld de Wintertuin. Dat is het stukje tuin dat ik zie vanuit de tuinkamer. Die tuin moet mooi zijn in de tijden dat het regent of koud is, zodat je van binnenuit kunt genieten. Dus kleuren in de herfst (Fuchsia, Cornus, Molinia, Ceratostigma), groen in de winter en zo veel mogelijk spannends wat bollen betreft. En natuurlijk mijn fantastische Lathyrus vernus. Hij bloeit maar een week, maar dan wil ik er wel met mijn neus bovenop. Dus die staat pal voor een raam dat tot op de grond komt, waardoor het van binnen uit een heel leuk gezicht is.

Bij de Spar kocht ik gisteren 3 kerstrozen voor 5 euro (Helleborus niger). Een koopje vond ik, want deze planten zijn vast en blijven jarenlang mooi. Sterker nog, ze worden alleen maar mooier als ze het naar hun zin hebben. Ik was zo enthousiast over de kwaliteit en de geweldige kluit wortels dat ik er meteen nog drie heb gehaald. Ze staan nu op strategische plekken in de tuin: plekken die je vanuit het huis kunt zien, prachtig in de winter. Ik hoop dat ze volgend jaar weer staan te stralen met hun grote spierwitte bloemen. En tussendoor fijn wintergroen natuurlijk.

Goede tip dus: koop elke maand iets wat juist in die tijd mooi kleurt, bloeit of andere mooie details heeft. Dan krijg je het hele jaar door een boeiende tuin.