Het sluisje in de Noordpolder, een geliefde plek. Dat vond een mevrouw in een sportauto ook, die een foto ging maken van het landschap uit haar jeugd.
Met mijn lage gele stoeltje in het gemaaide gras met mijn benen naar beneden richting sloot. Dat dat plastic stoeltje het al jaren houdt is een wonder. Ik heb het lang gelden bij de kringloop in Amersfoort gekocht, dus toen was het al gebruikt. Het is echt ideaal om buiten te tekenen want je kunt alles lekker op de grond leggen.
Het landschap. Prachtig, maar niet in kleurpotlood, en ook niet in pen of aquarel. De kleuren waren zacht en herfstig met een helder zonnetje, en het waaide stevig. Na een tijdje kijken en denken viel ik op het mooie licht en de donkere schaduwen. Ik besloot alleen gewoon potlood te gebruiken, en dus werd het een gedetailleerde tekening vol met uitdagingen, zoals de bossen uitgebloeide harig wilgenroosje, de wuivende rietpluimen, de grote gele lis, het kroos op het water, maar vooral de akker met voederbieten. Allemaal in tinten van grijs en hier en daar een kriebel, maar wat voor kriebel, dat is de vraag.
‘Wat zou jij doen: een foto maken of een prachtig kunstwerk?’ vroeg het meisje op de fiets naast het andere meisje op een heel mooi paard met wapperende manen.