Maand:

Ik ben naar het Warffumer Bos gereden, omdat ik een stil en warm plekje zocht. Het was toch veel kouder dan ik dacht, en dat beloofde zonnetje zal wel morgen komen.

Ik beland op hetzelfde weitje als van 25 oktober, midden in het bos. Er staat een bankje en eromheen is zo te zien net gemaaid. Mooi, dan wordt dat mijn plekje. Na een tijdje zitten voel ik mijn rug en ga ik naast het bankje op mijn gele stoeltje zitten. Daar is het heerlijk (dicht bij de grond, met de kleurpotloden op het bankje) en ik zit intensief en genietend 1,5 uur plantjes te tekenen. Jammie.

Tussendoor heb ik nog even een huizengesprekje met een hondenwandelaar. Er komen regelmatig mensen met honden langs, en de honden rennen meteen op mij af. Hartstikke leuk, tot ze met hun natte snuit op mijn tekening gaan snuffelen; dat niet natuurlijk.

En dank je wel zwartkopmees voor de muzikale begeleiding vanmiddag.

In de stad is de jaarlijkse Bloemetjesmarkt. Vorig jaar ben ik er geweest om planten te kopen, maar het zijn vrijwel allemaal kasplanten, die veel te snel opgetrokken zijn. Dit jaar ging ik om te tekenen. Ik had me goed voorbereid en kleurpotloden mee van alle kleuren die ik dacht tegen te komen. Er worden namelijk elk jaar precies dezelfde planten verkocht, en eerlijk gezegd is dat niet mijn smaak.

Eerst ben ik een rondje om de kramen gelopen op de Grote Markt bij het stuk voor het stadhuis. Het is vooral belangrijk waar de zon vandaan komt, en ik moet op de voorgrond planten hebben, zonder dat er mensen voor mijn neus gaan staan. Dus IN de kraam. Maar ik mag de verkopers natuurlijk niet in de weg zitten, dus het was nog een hele toer om een plekje te vinden. De enige plek waar het kon was hier, naast de stellingen van de marktkooplui. In dit geval de gebroeders Dijkstra.

OK, ik zit, en mijn uitzicht is top. Nu nog tekenen. Vooraan beginnen. Dat heb ik te weinig gedetailleerd gedaan helaas, het had preciezer gekund. Ik realiseerde me dat al ik al tekenend niet eens aan de hoofden van het publiek toekom, want zittend op een krukje kijk je ongeveer op kniehoogte naar de mensen. Grappig dat ik me dat nu pas realiseer.

Ik bedacht dat de kleuren van de bloemen met de mensen mee gaan naar huis, dus ik heb de kleur laten wegdragen in allerlei karretjes, rugzakken en rolkoffers. Stel dat ik een schilder was, dan zou ik dat heel groot en heel kleurrijk uitwerken in een groot schilderij. Maar ik ben een schetser, en ik heb lol in het moment zelf. Volgend jaar weer!

Prachtig weer, rustig, zonnig en warm.

Ik had vanmorgen een leuk plekje gezien achter de heg bij het station. Ik dacht dat ik daar het dorp van een afstand zou gaan tekenen, maar aangekomen viel ik toch op deze bomen. Ik heb ze jaren geleden ook getekend, en ze staan er gelukkig nog steeds: met een dikke jas van klimop. Geweldig, en heel fijn voor alle vogels die ik heen en weer zie vliegen. Bijna overal zouden ze die klimop weghalen onder het mom van ‘netjes’ of ‘slecht voor de boom’. Dat is het niet, en die mensen zouden eens in Engeland moeten gaan kijken, daar zie je bij iedere straathoek zo’n boom.

Over vogels gesproken: er zitten verschillende paartjes roeken in de hoge bomen bij de boerderij. Heel grote zwarte vogels met een duidelijk grote, lichte snavel. Ze vliegen steeds twee aan twee, alsof ze bang zijn elkaar kwijt te raken.

Schetsen. Ik begin met het volgekleurde elektriciteitshuisje. Ik lees iets van ‘Dirs’, maar ik kan er niets van maken. Dan begin ik met olijfgroen aan de lichte delen van de klimop, dan de donkere partijen, en tenslotte de diepste delen. De takken zijn nog kaal, en juist die tegenstelling boeit me. Hoe doe ik dat? Ik ontdek een penseelstift die bijna droog is, en die geeft precies de goede lijn. Ik zie bij alle bomen een duidelijk verschil in de takjes: de linkse is een plataan, de middelste een esdoorn en de rechter een es.

Ik vind het een zacht plaatje.