Maand:

De laatste boerderij richting Usquert aan de linkerkant van het dorp. Het lijkt een simpele gevel en makkelijk, dat was het eigenlijk ook wel, zo frontaal. Maar er is iets fout gegaan in het kleuren. Ik denk dat de muur niet zo zwaar bruin was als dit, meer zalmbruin zoals zo vaak denk ik. Maar ik heb geen foto gemaakt en het kwaad is al geschied.

Wat me opviel was het prachtige gemaaide gras en de border met felle rode tulpjes, leuk. Veel mooi strak geschoren hagen en veel bomen en struiken. Vooral de prachtige esdoorn tegen een net uitlopende bruine beuk is fantastisch. In de verte komen de andere bomen alleen wat in een groen waas, dat duurt dus nog even.

Al heb ik de laatste jaren het idee dat de lente steeds korter wordt. Ligt dat nou aan mijn leeftijd of is het een gevolg van de opwarming? Zoals de lente in Portugal ook altijd in een week voorbij is. Het zou erg jammer zijn, want ik geniet altijd zo enorm van deze tijd.

‘Het kasteel’. Het stond vorig jaar te koop en is nu verkocht. Wat een bijzonder huis, en wat een fantasieën heb ik daarover; het is een huis als uit een kinderboek.

Een paars huis ook. Niet echt paars natuurlijk, maar de stenen hebben een paarse gloed, dus dat overdrijf ik als kunstenaar. De oprit en het hek horen er ook echt bij met hun witte punten in een grote waaier van stijlen.

En de enorme kastanjeboom, die trouwens dik in knop zit nu. Hoe teken je dat? Ik besluit eerst met kleur bepaalde vormen te maken, staande ovalen voor de knopen en een waaierbeweging naar beneden voor de pas ontloken bladeren.

Dit is ongeveer het moeilijkste van schetsen: in zo weinig mogelijk bewegingen je penseel optimaal gebruiken. Sumi-é dus.

Wat is dit plaatje een verschil met vorige week!!! Rustiger, lieflijker en gedetailleerder. Dat hangt allemaal met elkaar samen en dat is precies de reden waarom ik geen foto’s maak. De rust en stilte die hierin zit, zit in mij. Maar ook in de belofte voor een zonnige lentedag zonder al te veel wind. En de treinen die (weer eens) niet rijden, waardoor ik in alle rust achter het spoor kan staan.

Prompt komen er vlak na elkaar twee leuke hondjes aan me ruiken. En die willen geaaid natuurlijk.

Wat me opvalt zijn de lichtgroene blaadjes die opeens te zien zijn aan de bomen. De grote coniferen in de tuin van Huize Welgelegen. De lichtgele Forsythia, die bijna uitgebloeid is. Daarnaast een grijsbruine beukenheg, niet het mooiste in deze tijd van het jaar. ‘Precies als alles opgeruimd is in de lentetuin en het feest kan beginnen, laat de beukenheg zijn dorre blaadjes vallen zodat je weer opnieuw kunt beginnen’, schrijft Romke van de Kaa. En zo is het, hoogst irritant. En toch heb ik vorig jaar een stukje beukenheg geplant in mijn tuin, omdat het zo mooi kleurt bij de stenen van het huis.

Het is Pasen. Overal zitten mensen in groepen aan de koffie na de kerk. Ik loop op straat met mijn schetsboek op zoek naar weer een mooi huis. En dat vind ik tegenover de boer waar ik regelmatig eieren koop uit een kastje op het terrein.

Een statig herenhuis met een eigen oprijlaan, zoals Youp zou zeggen. Langs die ‘oprijlaan’ staan elk jaar prachtige bolbloemen, vooral blauwe scilla’s. En een lage ligusterheg, wat een heel mooi contrast geeft. Ik heb nog nooit gezien hoe mooi de daklijsten zijn en het balkon, allemaal donkergroen geverfd en prachtig uitgesneden met punten en hoeken. Ik sta er een beetje schuin voor dus het is niet helemaal te zien. Om het goed te bekijken zou ik recht voor het raam moeten gaan staan, maar dat gaat me een beetje te ver. Zeker op Pasen.

Wat ik ook prachtig vind zijn de groenblauwe dakpannen. Die hebben een heel speciale glans. Waar heb ik dat eerder gezien? In Wageningen? Op het Americain in Amsterdam? Ik vind het geweldig.

Mijn buren. Nou ja, een paar huizen verder.

Ik heb staande een schets gemaakt, met de poes aan mijn benen, want die wilde natuurlijk mee (“Gaanwedoehoen?’) Ik stond gezellig in de kerktuin tussen de sneeuwroem, maar merkte al gauw dat ik dichterbij moest staan, anders zou ik de hele straat erop krijgen. Dus zo dicht mogelijk bij het onderwerp.

Op de voorgrond de grote lage Taxusstruik die ik gebruikt heb om lekker te vullen. En links weer kastanjetakken van de enorme boom in de kerktuin.

Rechts een geknotte esdoorn, die elk jaar mooier wordt. En de buurman, die net zijn auto uitlaadt.